Gisteren was ik in de Makro, een wereld waar alles is. Een problematische wereld daardoor want bij de dingen is het nu eenmaal zo dat het er niet om gaat dat iets er is, maar dat iets zich op het juiste moment aandient. De lieve G organiseert een Romaanse talen en culturen faculteitsdag, waarbij hapjes, drankjes en optredens zullen plaatsvinden. Zelf heeft ze met een vriendin/collega tiramisu gemaakt. Bij de Makro hebben we mascarpone gekocht in emmers waardoor je zou kunnen denken dat ze het huis gaan witten. Drie uur in de keuken, hebben ze gestaan en dat heeft zes bakken tiramisu opgeleverd. Eten gaat voor een belangrijk deel over verleiding, in de Makro kom je erachter dat die verleiding alleen kan bestaan door de aanwezigheid van massadistributiesystemen. Toch is het verstandig niet al te vaak zulke grote hoeveelheden tiramisu te maken, want het beeld van die emmers mascarpone, raak je niet gemakkelijk meer kwijt.
