Twee uur

Een vriend van mij had twee vrijkaartjes voor de Great Dictator in het filmhuis vanavond. De Speech die Charly Chaplin in het begin van de film houdt is briljant. Hij imiteert de dictie en mimiek van Adolf Hitler zonder daadwerkelijk iets te zeggen. Het contrast met de speech aan het einde van de film kan niet groter zijn. Dat is pure kitch. Chaplin is nu wel te verstaan en praat over hoe de mensheid kan samenwerken om een betere wereld te maken. De zon breekt door het wolkendek. De film zal in de jaren dertig z’n functie hebben gehad, maar nu is het niet meer de moeite waard om de hele twee uur uit te zitten. Als ik alleen was geweest was ik weggelopen.