Ik moest nog even een dagje werken op de operatiekamer. Dat had ik zelf bedacht. Er moesten details gecheckt worden. Hoe zat het bijvoorbeeld met dat been van die mevrouw. Waar ging het heen.?Ronald nam me mee op sleeptouw. We zijn OK zestien niet meer af gekomen. Een mevrouw met obesitas moest geopereerd worden aan haar knie. Het is altijd gevaarlijk om dit soort patiënten te opereren, zegt Ronald, niet omdat de operatie ingewikkeld is maar omdat ze te dik is. Ik knikte. Die vrouw was een gevaar voor zichzelf. De anesthesist zei tegen mij dat het op Russische roulette leek om haar te verdoven omdat hij bijna geen structuur kon voelen. Op een gegeven moment denk je dat je bij het ruggenmerg bent, en dan moet je maar op goed geluk injecteren. In de pauze onder het genot van een soepje vraag ik aan Ronald hoe het zit met dat been. Hij zegt dat de bak wordt opgehaald door iemand van logistiek. Uiteindelijk wordt de container samengevoegd met andere containers en dan gaat het in een treintje in het gangenstelsel onder het UMCG. Dat is dus wat er gebeurd met verweesde ledematen, ze worden op de trein gezet. Waar gaat de trein naartoe? Dat is de vraag.
