Voorsleep

Vandaag ben ik naar een symposium geweest met de titel Beyond Aftermaths het werd georganiseerd door mijn vriend Boris Noordenbos en Joost Krijnen en  ging over de vraag waar we ons nu zo ongeveer bevinden sinds veel artiesten, denkers en filosofen het postmodernisme zo langzamerhand vaarwel hebben gezegd. Het postmodernisme volgde direct op de holocaust en postkoloniale trauma's van naties (Frankrijk met oorlog in Algerije). Eigenlijk was het postmodernisme zelf dus de nasleep in de titel van de conferentie. Het merendeel van de lezingen ging volstrekt langs me heen. Alleen Frank Ankersmit vond ik goed te volgen, dat komt misschien wel omdat hij om de zoveel tijd even kernachtig samenvat wat hij bedoelt als hij een ingewikkelde kwestie adresseert.  Ankersmit introduceerde het begrip voorsleep. Over het hebben van een trauma voordat de traumatische gebeurtenis heeft plaatsgevonden. Hij zei ondermeer dit: De ecologische crisis is exemplarisch voor hoe in de toekomst het heden worden bepaald door de analyses van de toekomstige rampen en omwentelingen in plaats van die van het verleden.  Misschien gaat dat wel over  allerlei potentiele terreuraanslagen die nog boven ons hoofd hangen. De voorsleep theorie heeft ook een politieke dimensie die Ankersmit niet heeft genoemd. Politiek gaat per definitie over de toekomst en is daarmee luchtfietserij. Wilders is de voorsleep politicus bij uitstek omdat hij het trauma vertegenwoordigd van de ramp waar we met zijn alle op wachten.