Vanmorgen had ik een interview met Lucien Krans van handels en verhuurbedrijf Krans in Assen. Wat ze precies verhandelen is mij niet duidelijk geworden, misschien dat ik daar nog even achteraan moet bellen. Ze verhuren vooral zichzelf als wegafzetters als er een stuk weg gerepareerd moet worden. Ik had mijn lichtgevende snelwegjas aangetrokken omdat ik mee zou gaan met een klus. Lucien hielp me direct uit de droom, de klus is afgelast vanwege gladheid. Die uiteindelijke beslissing ligt bij Rijkswaterstaat en vaak worden ze op het allerlaatste moment genomen. Aan het einde van het interview zei Lucien dat ik misschien toch mee kon om kwart voor negen, dan zouden ze een bord gaan verwisselen. De mannen vertelde me echter dat mijn reflector jas niet goed was.’ Zo denkt iedereen dat je bij prorail werkt, dat heeft te maken met het lijnen patroon.’, zei een man met de naam Egge. Daar sta je dan bij de echte snelwegmensen in een totaal verkeerde oversized reflectorjas. Ik schaamde me diep en toen ik vandaag door Groningen fietste dacht ik dat iedereen zou zien dat ik niet echt bij de snelweg hoorde. Ik voelde me in toenemende mate iemand met een verkeerde jas aan, of een foute jas, dat kan ook. Dat gevoel is alleen maar erger geworden sinds ik op het afgesproken tijdstip niemand aantrof. ‘Ja, sorry', zei Egge, 'het is twee uur vervroegt, zo gaat dat bij Rijkswaterstaat, en we konden je niet bellen want we hadden je nummer niet.’
