Vannacht werd ik meerdere malen gewekt door een gelukzalig gesmak. Het was de leenhond die weer enkele dagen in ons midden is. Haar baasjes zijn in Sevilla. Ik heb haar eerst in Den Haag moeten ophalen en moest daarna weer terug naar Groningen. Van Groningen gingen we op eerste kerstdag naar Deventer en tweede kerstdag naar Apeldoorn. De hond ging mee, trein in trein uit. Gisteren sliep ze voor het eerst in dezelfde kamer als wij. Zo kwam ik er dus achter dat ze ’s nachts smakt in haar slaap. Ik sprak hierover mijn ongenoegen uit tegen de lieve G, maar die was niet onder de indruk. Eindelijk gerechtigheid, zei ze triomfantelijk, nou weet je ook eens wat ik moet doormaken, jij doet namelijk precies hetzelfde, je smakt als een hond in zijn slaap.
