Vannacht had ik een droom die een vreemde voortzetting leek te zijn van de snelwegsafari van enkele weken geleden. Ik kan me alleen het onderstaande fragment herinneren.
We arriveren bij een liefelijk parklandschap en stappen uit de auto om een wandeling te maken. Een slingerpad voert ons over een groene heuvelrug die begroeit is met kleine dennenboompjes van drie meter hoog met een ronde kruin. Links en rechts van ons strekken zich ondiepe groene valleien uit waar dezelfde kleine dennenboompjes groeien. Het paadje dat schuin omhoog loopt leidt uiteindelijk tot een gemetselde muur van een terras. Om op het terras te komen kun je gebruik maken van twee invalide liftjes. Die zijn duidelijk niet bedoelt voor mensen in een rolstoel want eenmaal op de heuvelrug zouden die hopeloos vast komen te zitten. De liftjes worden bedient door een mompelend oud vrouwtje met een hoofddoekje, die hier een klein zakcentje mee verdient. Net als we naar haar toe willen lopen horen we het angstaanjagende kabaal van een cross motor onze kant opkomen. Over het smalle pad komt de engel des doods aangereden, zonder helm en in een T-shirt. Hij kijkt ongeïnteresseerd en ziet ons niet staan. Zijn motor heeft overdreven grote wielen en achterop zit een babe die ook geen helm op heeft. Zij heeft lang donkerblond haar. Als ze afstappen kijkt de babe even naar ons, uitdrukkingsloos. Dan stapt ze op de schoot van haar vriend die al op een stoeltje is gaan zitten die op het platform van de invalide lift is gezet. Ze houdt zich vast aan zijn nek en terwijl ze hem aankijkt plooit haar gezicht zich in een verleidelijke glimlach. Speels steekt ze haar benen uit als ze omhoog gaan. Het oude vrouwtje mompelt nog wat en weg zijn ze.
