Na het kerstdiner, gisteren, in Vleuten, zijn we naar Amsterdam gegaan om Gin Tonics te drinken. Althans, daar draaide het op uit. Het ging natuurlijk niet om de Gin Tonics, maar om het gezelschap dat erbij hoort. Bij aankomst, troffen we een kleine cocktailparty dat zich reeds in ver gevorderd stadium bevond. Maar niet ver genoeg om geen aansluiting meer te kunnen vinden. We hadden het, zoals dat gaat op zulke avonden, over uiteenlopende dingen. Vandaag was het een rustige dag, een dag waarop we het rustig aan hebben gedaan. Een filmdag. In het filmuseum draaide 39 steps van Hitchcock. Een man raakt per ongeluk verzeild in een welhaast clichématig spionage drama, waarbij hij de spionnen moet ontmaskeren om zichzelf te redden.Hij wordt zelf gezocht wegens een moord die hij niet gepleegd heeft. Alle hoofdpersonages maken zich erg druk om iets wat voor de regisseur, de verhalenverteller, onbelangrijk is. In het geval van 39 steps gaat het om cruciale militaire informatie. Dit is verder niks,er wordt niet dieper op in gegaan, het is alleen de motor die het plot aandrijft. Hitchcock noemt deze motor, deze kapstok, de McGuffin. Het is de afleidingsmanoeuvre, de zure room in de tomatensoep, of het limoentje in de Gin Tonic die prominent in beeld komt, terwijl de voor en nadelen van zelfinseminatie worden besproken. Een nuttig begrip, de McGuffin, ook een goede naam voor een cocktail trouwens.
