Soms is het prettig om even te gaan liggen. Je bent aan het typen en je denkt: ik moet even plat, daarna wordt alles beter. Dit overkwam mij vanmiddag op de letteren faculteit in Groningen. Ook Boris op wiens kamer ik zat te werken, ging even liggen. Gewoon even vijf minuten de ogen dicht om daarna weer fris verder te gaan. Het lijkt bovendien wel kerst. Niemand is er. Gisteren ook al niet. Boris deelt zijn kamer weliswaar met nog vijf andere personen, maar die hebben zich blijkbaar al overgegeven aan geurkaarsen met dennegeur.De kans dat die binnen zouden komen leek ons nihil. Nihil, maar niet geheel afwezig zo bleek. Een onderzoeker die zijn dissertatie schrijft over het oude Rome, trof ons aan op de vloer. Hij deed net alsof hij niet verbaasd was, alsof het hem niet uitmaakte dat we op de vloer lagen. Toch zag je aan zijn gezicht dat hij er moeite mee had. Teveel asscociaties met het decadente Rome wellicht. Wij wisten ook even niks te zeggen. Vanaf dat moment hing er een licht gespannen sfeer in de kamer.
