Een vriend van ons heeft gisteravond door de hevige sneeuwval een ongelukje gehad met de auto. Terwijl hij met vijf kilometer per uur zijn straat inreed gleed hij in de bocht tegen een stilstaande Volvo station aan. Het voorheen zo ranke autootje zag eruit alsof die geschampt was door een tank. We troffen onze vriend aan in zijn woonkamer met wijn en sigaretten terwijl hij samen met de gedupeerde bezitter van de Volvo verzekeringspapieren aan het invullen was. Er waren die avond al drie auto’s tegen de Volvo aangereden. Toch leek hij er tamelijk relaxt onder. Veel relaxter in ieder geval dan onze vriend die eigenlijk al gestopt was met roken, maar daar onder deze omstandigheden toch weer mee was begonnen. Misschien is dat dan het verschil tussen een Porsche en een Volvo. Het doet iets meer pijn als die stuk gaat. ‘We zouden dit weekend naar Berlijn en dat moet nou ineens in een leenauto. ‘ Naar Berlijn in een leenauto. Comfort is een vorm van gevangenschap, je kan er wel steeds meer comfort bij krijgen, maar je kan nooit meer terug. Het werd vervolgens nog erg gezellig met een hoop wodka en youtube. We spraken over iemand met een trauma die geen recht dacht te hebben op behandeling omdat ze geen oorlog had meegemaakt. Haar moest uitgelegd worden dat de oorlog zich ook thuis kan voltrekken. Een trauma kan je leven binnensluipen op kousenvoeten als je ligt te slapen, maar ook naar Berlijn gaan in een leenauto kan traumatisch zijn.
