Ik weet niet hoe het kan, ik denk dat ik te weinig van huis ga. Zodra ik namelijk de woning en de stad verlaat, gaan er dingen mis. Dingen raken zoek. Zo ben ik gisteren in Amsterdam mijn mobiel kwijt geraakt. Er was sprake van een geheime bijeenkomst. We moesten om acht uur verzamelen in restaurant 1ste klas op Amsterdam Centraal. Daar heb ik even gezeten in afwachting van wat zou volgen, maar toen ik vanmorgen belde hadden ze nog niks gevonden.
Later vertrokken we met drie taxi’s naar de plaats van bestemming. Dat bleek het huis te zijn van Phon Zwart. Toen ik mijn jas aan Phon's kapstok hing kwam ik erachter dat ik mijn mobiel niet meer had. De taxi centrale wist ook van niks. Ik bevond mij ondertussen dus met een mannetje of 15 in het huis van Phon Zwart, een ex kookboekenschrijfster. Niemand kende elkaar, geloof ik, behalve dan van de site van de schrijver die deze avaond had bedacht. Niemand kende ook Phon Zwart of had iets van Phon Zwart gelezen, laat staan gekookt. Ze woont voor de helft van de tijd in Zuid Afrika en voor de andere helft in Amsterdam. Als ik haar huis zo zag en de locatie dan denk ik dat ze behoorlijk vermogend is. Al lijkt mij het sterk dat ze dit allemaal bij elkaar heeft gekookt. Ik dacht die avond veel aan mijn mobiel en dronk daarbij steeds meer witte wijn. Die, ondanks Phon's culinaire achtergrond, niet te drinken was. De schrijver presenteerde zich op een moment dat iedereen hem al half was vergeten. Hij kwam meer even kijken hoe alles ging en daarmee bemoedigde hij (door zijn aanwezigheid) de aanwezigen vooral door te gaan om onderling met elkaar te blijven praten. De schrijver is een podium voor anderen om elkaar te ontmoeten. Daarom was het goed dat hij maar kort bleef. De avond eindigde ermee dat ik met Johannes, de assistent van de schrijver, met twee kratten bier, een zak glazen en kaaskoekjes in de trein terug naar Den Haag zat. Het was al met al een gezellig avond. Wel jammer dat ik mijn mobiel weer eens kwijt moest raken.
