Touch

Vandaag heb ik een documentaire gezien over Bobby Fisher op Hollanddoc. Een interessante documentaire over genialiteit en gekte. Zijn zesde wedstrijd tegen Boris Spasski op IJsland in 1972 schijnt een hoogtepunt te zijn geweest in de schaakgeschiedenis. Een hoogtepunt van schoonheid en perfectie. Later wordt hij tamelijk onhandelbaar en paranoïde. Ik weet niets van schaken, maar laten we zeggen dat hij z’n plicht op aarde reeds had vervuld en dat er daarom het een en ander getolereerd diende te worden. Op zijn sterfbed zei hij:’Nothing is more healing than the human touch.’