Vandaag heb ik een printer cartridge opgehaald bij de refillwinkel in de Fahrenheitstraat. Op de terugweg nam ik een andere route en ben
zodoende op een wonderlijke manier verdwaald. Ik kwam onder meer langs een zeer
oude winkeletalage met een hoge en brede winkelruit. Hierachter zag ik honderden
bokalen. In tientalle rijen stonden ze tegen de achterwand opgesteld. Ze
glommen metaalachtig in het grijze middaglicht. Totaal verbluft door dit
ontroerende aangezicht stapte ik van mijn fiets. Er ging een fris soort optimisme van deze winkel uit, alsof het wilde zeggen dat er voor
iedereen wel wat te winnen viel, in elke denkbare categorie. Ik had nog nooit
zoiets gezien. Even zag ik een vitrinekast voor me in mijn eigen woonkamer. Een
gouden beker voor dressuur, een tweede prijs voor waterpolo (dat is een
teamsport, ben ik minder goed in), winnaar Europese kampioenschappen schaken
(niet alleen ben ik fysiek superieur, ook mentaal sta ik mijn mannetje) en zo
nog wat sporten die ik nog nooit beoefend heb. Daarna fietste ik verder en dacht aan mijn
herinneringsmedaille voor het schaatsen op natuurijs vorig jaar. Of was dat
alweer twee jaar geleden? Ik vraag me af of het er dit jaar nog van komt.
