Afgelopen kerst hoorde ik het al op de radio:’Eenzame
ouderen kunnen kerst vieren bij het Leger des Heils.’ Deze noodkreet leek me veroorzaakt door de commercie. In
reclames komt rond de kerstdagen het beeld naar voren dat je gezellige dingen doet met
familie (en maar proppen met zijn allen, want dat is waar het in reclames
werkelijk over gaat). In de NRC lees ik dat de directeur van het Ouderenfonds,
Jan Romme, een interessante oplossing heeft voor eenzame ouderen: ‘Ga
vrijwilligerswerk doen, dan zie je vaak dat anderen het veel slechter getroffen
hebben dan jij.’
Sadisme en leedvermaak als remedie tegen eenzaamheid. Een interessante gedachte. Misschien moet de oudere tijdens het vrijwilligerswerk de eigen eenzaamheid actiever bestrijden door de ander af en toe in het oor te fluisteren: ’Denkt u wel eens aan het moment dat ik weer weg ga en hoe eenzaam u dan zult zijn? Erg he? Ja ik ken het wel, heb ik ook erg veel last van gehad. Tegenwoordig praat ik het van me af.’
