Het aardige aan een officiële rouwceremonie, die in het geval van mijn opa een herdenkingsceremonie werd genoemd, is het strakke protocol waar je aan overgeleverd bent. Het geloof leent zich goed voor ceremonies. De rouwdienst vond plaats in een kerk in de Eglentier, een oude nieuwbouwwijk van Apeldoorn. Het is vermoedelijk in de jaren zeventig en tachtig gebouwd en dat zie je aan alles. De kerk heeft bakstenen muren en grindtegels op de vloer. Er komt een tijd dat die gezien worden als cultureel erfgoed. Die tijd is nog niet aangebroken. Het was echter een goede plek voor de dienst van mijn opa die daar om de hoek naar de kegelclub ging. De dominee maakte veel goed, hij stoffeerde de ker met zijn verhalen en hij wist Prediker aan Titus te verknopen. De dominee sloot af met wat een motto van mijn opa zou kunnen zijn geweest:' je mag het leven vieren, maar dan moet je wel zelf de slingers ophangen.' Het is ook een zin die goed past bij grindtegels en bakstenen muren.
