Vandaag ben ik gaan eten in Da Vinci. Mijn tafelgenoten waren twee leden van de Aio-toren, twee buitenlandse phd studenten, die net als ik vandaag aan het werk waren in de Rode Weeshuisstraat. Het was een aangename avond en we hadden het over de 3 tenten die de Occupy Groningen beweging representeren op de grote markt. Ik sprak daar een travestiet die acht jaar torenwachter is geweest op de martinitoren en ook meteen maar vertelde dat hij ‘het’ had gedaan in de piek van de toren. De travestiet was in werkelijkehid een hermafrodiet, legde hij/ zij uit: Letterlijk geboren met twee geslachten. Hij/zij was overigens een omstander en maakte geen deel uit van de Occupy beweging. Na mijn verslag van deze ontmoeting zei een van de tafelgenoten dat hij een ober leuk vond die telkens voorbij kwam. Dat werd vervolgens een 'running gag' en mijn andere tafelgenoot moedigde hem aan de ‘bus boy’ te roepen.
‘Zou je willen dat hij een pizza thuis bezorgt?’ deed ik ook een duit in het zakje.
‘Volgens mij wil hij dat ook wel’, wijzend naar mijn andere tafelgenoot. Er viel, naar mijn gevoel, een pijnlijke stilte. Om de boel enigszins te redden zei ik: ‘Ja, dat zouden we allemaal wel willen, een huisbezorgde pizza van deze jongen.’
Niemand zou op die manier voor het blok gezet moeten worden, vind ik. Zeker niet tijdens het nuttigen van een pizza in een druk bezocht restaurant. In zulke gevallen praat ik er het liefst overheen. Misschien was dat niet nodig.
