Vanmorgen heb ik krentenbollen gehaald uit de
broodautomaat. Niet dat ik verlegen zat om brood, integendeel, ik had keurig
boterhammetjes gesmeerd. Roggebrood met kaas. Ook had ik nog een haring bij me,
die zat in een plastic zak.Toch heeft de broodautomaat me verleid. Ik wist
niet dat er eentje bij ons in de buurt zat, ze zijn niet bepaald dicht gezaaid. Toen ik de broodautomaat zag, smolt mijn hart en heb ik er wat muntgeld in
gestopt. Vervolgens moet je eigenhandig het plastic schuifje openmaken om het
brood eruit te halen. Daarna moet je het schuifje ook weer dichtdoen anders blijft de broodautomaat aandoenlijk piepen. Content met mijn krentenbollen ging ik
naar mijn werk. Alwaar ik zo tegen het einde van de middag toch maar besloot
een bolletje te proeven. Dat liep uit op een teleurstelling, want ze waren nogal droog. Vanavond fietste ik weer langs de bakker en toevallig stond de deur op een kier. Ik vertelde de eigenaresse over mijn
aanvankelijke sympathie voor de broodautomaat en mijn teleurstelling die
daarop volgde. Het restant van de het zakje hield ik hierbij als bewijs omhoog. ‘Ze hebben ingevroren gezeten,’ zei de bakkersvrouw, ’vandaar
dat ze misschien wat droog kunnen smaken.’ Vervolgens kreeg ik natuurlijk een
nieuw zakje krentenbollen. Zo gaat dat bij de buurtbakker.
