Onlangs heb ik de film Stalker van Tarkovski weer gezien. Het was jaren
geleden dat ik de film zag. Toch kwam deze me bijzonder vertrouwd
voor, alsof ik hem onlangs nog heb
gezien. Het is dus mogelijk dat ik ondertussen op youtube nog wel eens wat voorbij heb zien komen, al kan ik mij dat volstrekt niet herinneren. Mooie film is Stalker, vol poëtische scènes en prachtige zinsneden.
Wat te denken van deze uitspraak van Stalker zelf: ‘What they call passion
is not some emotional energy, but friction between their souls and the outside
world.’
Passie is niet meer dan de energie die vrijkomt bij wrijving van de ziel met de buitenwereld. In de 'Zone' waar een kamer zou zijn waar iemands diepste verlangens werkelijkheid zullen worden, wordt die wrijving ook steeds minder. Het is een entropische omgeving, een plek van het verval, waarbij de menselijke structuren steeds meer vervagen en een worden met de natuur.
