Vanmorgen bij het ontbijt (ik zit met de lieve G in B&B Bleeker) ontmoette ik een Ierse dame (eind vijftig denk ik)die Engelse les geeft aan studenten uit Saudi Arabie die hun propedeuse geneeskunde moeten gaan halen in het UMCG. Ze was bang voor de hond van meneer Bleeker. Dat komt omdat ik vroeger opweg naar school altijd langs drie hele valse honden moest die dan achter ons aan renden. Zeiden je ouders daar dan niets van, vroeg een andere vaste gast hij het B&B die we stiekem al Drs Betweter zijn gaan noemen. Als mij kinderen aangevallen zouden worden door een hond zou ik er echt wel wat van zeggen. In Ierland houden we niet zo van klagen, zeker niet in die tijd en in de kringen van mijn ouders (middenklasse schat ik zo), reageert de vrouw. Ik ben zelfs wel eens gebeten, maar dat werd niet zo erg gevonden. In ieder geval niet erg genoeg om er een punt van te maken. Ze neemt een slokje. Mijn broer is ook misbruikt geweest door een pastoor. Hij liet er wel van alles over los, maar ook daar werd niet over geklaagd, alsof ze het niet wilden horen.
Tijdens de rest van het ontbijt sprak ze over haar studenten uit saudie arabie die er doorgaans niet zoveel van bakken. Het niveau is veel te laag en er halen maar een stuk of vijf (van de dertig) studenten de beoogde propedeuse, vertelt ze, als er een meisje bij is, dan zitten haar broer en vader als trouwe honden op de gang te wachten totdat de colleges voorbij zijn.
Het was een prettig ontbijt met boeiend gezelschap.
