Ritueel

De begrafenis van mijn oma was een mooie plechtigheid. Eerst was er koffie in het huis aan de Asselsestraat waar de bloemen nu op de afgesloten kist waren gelegd. Daarna vertrokken we met zijn allen naar Assel waar in een klein kerkje oma werd herdacht met verhalen en muziek. De kerk was half in renovatie en niet alle dakpannen lagen er al op, maar daar merkte je binnen niets van. Toen we in de kerk klaar waren reden de directe familieleden naar het crematorium om daar de kist bij de deur af te leveren. Dat vond ik achteraf eigenlijk wel vreemd. Ik had verwacht dat je tot aan de oven mee zou mogen, dat het vergelijkbaar zou zijn met het laten neerdalen van een kist in het graf. Het is niet dat ik geen vertrouwen heb in de kundigheid van het personeel, het gaat meer om het idee dat je een beetje weet hoe het er aan toe gaat daar binnen. Het zou ook een ritueel gebaar kunnen zijn, dat een getuige als afgevaardigde mee gaat naar binnen. De rest kan dan wachten en het verlossende woord van de getuige afwachten. Het is voorbij.