In een stuk in de NRC van 27 augustus heeft kunst econoom Arjo Klamer het minstens vijf keer over de ‘gewone man’ en wat die denkt over kunstsubsidies. Mensen die dat begrip g
ebruiken vind ik meteen al een beetje verdacht. Het doet me denken aan het soort ‘onderzoekjes’ van Maurice de Hondt.Die weet ook altijd zo goed wat de gewone man gaat stemmen. Als we moeten luisteren naar het advies van de gewone man, wordt het volgens mij een onleefbare boel. Schaf de subsidies af, maar doe dat in godsnaam met de juiste argumenten. Wat Klamer doet is erg ‘in’ want het zit op de lijn van het hedendaags populisme, maar waar hij de kunstlobby van beschuldigt daar maakt hij zichzelf ook schuldig aan: sleetse argumenten. Klamer roept iets dat al zo vaak geroepen is namelijk dat de kunst van de samenleving ( de basis) is losgeslagen en daarom niet meer betaald moet worden (ondertussen gaat er meer geld naar voetbal, lees ik vandaag in een reactie op Klamer). Volgens mij is het juist goed als kunst is losgeslagen van de samenleving en daarom kan ik me ook voorstellen dat je de subsidie afschaft, maar zeg dat dan en laat die ‘gewone man’ erbuiten.
