Sinds de zachte dood van Franco en zijn dictatuur is de Spaanse politiek een stuk polemische geworden. Politici maken elkaar vandaag de dag met groot gemak uit voor randdebiel en hoerenzoon. Dat hoefde je in de tijd van de generalisimo niet te doen. Misschien is dat wel de reden waarom het nu zoveel gebeurd. De democratie biedt een hoop nieuwe vrijheden. Ondertussen blijven in dat land een hoop dingen onopgehelderd. Op de BBC televisie zag ik vandaag een rapportage over het verdwijnen van ongeveer 30 duizend kinderen tijdens het Franco regime. De kinderen werden bij linkse ouders weggehaald en ondergebracht bij wees- en tuchthuizen waar ze werden mishandeld. De Franco foundation, een club die zich erop toelegt het gedachtegoed van de oud dictator te bewaken, ontekent dat dit ooit gebeurd is. 'de burgeroorlog was een verwarrende tijd, veel documenten zijn zoekgeraakt.'
Soms lijkt het wel alsof de demcoratie een effectieve faÇade is waarachter de dictatuur nog gewoon voortbestaat.
