Spaanse kennissen hebben hun kat bij ons afgeleverd omdat ze twee weken naar Spanje en Portugal op vakantie gaan. Ik ben er op tegen om met huisdieren te slepen, maar de lieve G had dit blijkbaar zo afgesproken. Volgens mij doet ze dat om mij te pesten. Zelf is ze er ten slotte de helft van de week niet en dus komt de verzorging bij mij te liggen. Maar ik verzorg alleen katten in New York. Niet dat ik het beestje, Bob genaamd, veel gezien heb. Hij heeft sinds zaterdag doodsbenauwd in de kast met lp’s gezeten bovenop een David Bowie plaat. Om vier uur vannacht hoorde ik beneden een ongelofelijk gemiauw, het was Bob, maar ik kon niet achterhalen waarom hij dat geluid maakte. Dus ik zei:’ Bob het was maar een nachtmerrie’ en sloot de kamerdeur achter mij. Vanmorgen was Bob verdwenen. Ik weet nog steeds niet waar hij is. De enige verklaring die ik kan verzinnen is dat hij uit het raam gesprongen is. Waarschijnlijk moet ik zo naar buiten om hem te zoeken. Vaak heb ik me afgevraagd hoe het toch kan dat katten verdwijnen of weglopen. Nu weet ik het: ze zijn opzoek naar hun huis en dat is voor een Tibetaanse boskat een behoorlijk eind uit de richting.
