Eergisteren hebben we een bezoek gebracht aan het archeologisch museum in Oristano. We kwamen van het strand en de lieve G moest plassen, genoeg reden om een museum in te gaan. In het museum waren veel kruiken van Fenisische en Griekse afkomst. Toen ik de kruiken zag wist ik ineens zeker dat ik die dag in de zee bij Isa Ruta zo'n kruik had zien liggen. Waarschijnlijk zat die kruik ook nog eens vol met gouden muntstukken. Dat zijn nou eenmaal dingen die gebeuren. Ik wist zekere dat ik terugmoest, maar ik maakte mezelf wijs dat het wel niets zou zijn geweest. Ik zei tegen mezelf dat het waarschijnlijk een boomstam was, niet dat er in de wijde omtrek bomen waren, maar goed. Zelf dacht ik dat het een bom uit de Tweede Wereldoorlog was. Het had namelijk de vorm van een bom, nu weet ik wel beter, het was de vorm van een kruik. Maar goed we moesten een trein halen en dat was dat. Een van de eerste dingen die ik heb gedaan in Cagliari was het zoeken naar een internet cafe, die vonden we al snel, niet ver van het hostel. Toen ik aan de achterkant van een eeuwenoude computer op zoek ging naar de USB poort begon de eigenaar hysterisch te krijsen.
Hij scheldde mijn moeder uit voor hoer dus scheldde ik de zijne uit voor een nog grotere hoer. De overtreffende trap heb ik geleerd op Italiaanse les.Toen wilde hij me bijna slaan en begon achter me aan te hinken. Gelukkig had hij een gebroken teen. Vervolgens heb ik een witte spijkerbroek gekocht.
