1 augustus
De boerderij waar we logeren heeft een grote schuur die is omgebouwd tot eetzaal. Er zouden hier wel vijftig man kunnen ontbijten, maar voorlopig is er alleen nog een ander stel dat de weg heeft gevonden naar de onderneming van Peppina en Bennito. De boerderij is ingericht met een charmante wansmaak en buiten lopen half verwilderde katten en honden rond. Het heeft er alle schijn van dat je hier ook daadwerkelijk op het platteland bent. Maar bij daglicht kwamen we er achter dat het ietsje anders zit. Er worden weliswaar tomaten gedroogt op lange houten tafels, maar niet ver van de zandweg die voor de boerderij langs loopt, ligt een grote plak asfalt. Het is net alsof de infrastructuur voor de stadsuitbreiding er al ligt. Maar toen ik er naar vroeg in mijn gebrekkige Italiaans zei peppina dat er van staduitbreiding geen sprake is. 'Niemand komt naar Oristano, dus de stad zal voorlopig niet groeien.'