Op de hoek van het hofje waar ik woon, woont een dame die sinds de dood van haar man (een paar maanden geleden) in diepgaande gesprekken met haar katten verzeild is geraakt. Maar ook met de katten van de rest van de buurt. Ze zegt dat ze mooi zijn en lief. Maar tegen mij doet ze vrij nors. Als ik bijvoorbeeld door het hofje fiets en ze ziet me hoor ik altijd haar schelle stem dat fietsen verboden is (dat geldt ook voor huisdieren, maar dit terzijde). Een keer kwam ze op me afgelopen terwijl ze heel vrolijk “haaaaloooo lievered” riep. Ik wist even niet wat ik hierop moest zeggen. Toen zag ik haar blik al naar beneden afdalen, langs mijn schoenen schoot net een zwart witte poes weg. Deze vrouw heeft mij wel eens gevraagt om een zwaar matras uit haar woning naar beneden te dragen. Ze verkeerede in de veronderstelling dat ik sterk ben. Ze wist nog niet hoe laat de auto zou komen en zou daar dus nog even over aanbellen later die dag. Omdat ik een vaag vermoeden had om wines matras het ging, was ik best blij dat ze dit uiteindelijk nooit heeft gedaan.
