Maandag ben ik in het kader van de lente met Peter de buurjongen, naar het tuincentrum De Bosrand gereden om wat planten kopen. Ik zie mezelf niet als iemand die makkelijk zwicht voor sociale druk, maar als je in een hofje woont wordt er toch van je verwacht dat je iets doet met de tuin. Als je iets wil met je tuin dan moet je dus naar een tuincentrum zo was mijn overtuiging. In De Bosrand botste Peter bijna tegen Maxima op die in de weer was met een enorme mand waarvan ik me hardop afvroeg wat je daar nou mee moest, met zo’n mand. Alleen Amalia kon hier om lachen. Moeder en dochetr waren lekker aan het winkelen. Anders komt dat kind er natuurlijk ook nooit uit.
Ook de bewaking was natuurlijk aanwezig en keek op gepaste afstand toe hoe Maxima met haar mand in de weer was. Het waren kleine kale mannetjes met bijzonder slecht zittende ribstof jasjes aan. Zo’n grote jas die tot ver over de heupen hangt en dan van die grote zakken erop genaaid.
Ben je eindelijk bewaker en dan mag je nog niet in Armani lopen met een interessant oortje in. Dat zou voor mij althans de overweging zijn om Maxima te verdedigen. De glamour en glitter van het geheel. Maar ook de slecht zittende ribjasjes waren ongetwijfeld niet per ongeluk aangetrokken. Sterker nog ze leken in hun uniforme lelijkheid uitgezocht, alsof dat dan niet opvalt. Later scheurde ze in haar bordeauxrode SUV keihard door het rode licht. Misschien wel om die ribstof bewakers af te schudden.
