Andrea Moreira Santos: “Bij Pim Fortuyn spreekt niemand nog over de linkse dierenactivist die hem heeft vermoord.”
In 2009 is Rotterdam de jongerenhoofdstad van Europa. Het is een titel die de stad voor zichzelf heeft bedacht om daarmee de talentontwikkeling van jongeren onder de aandacht te brengen. Het is de bedoeling dat meer jongeren voor zichzelf een toekomst gaan zien in de stad aan de Maas. In dat kader is ook B&W Next ingesteld, een schaduw college naast het bestaande college van B&W dat zich met name richt op de jongerenproblematiek.
Sinds 29 maart 2008 loopt het college van B&W-Next zich warm langs de zijlijnen van de Rotterdamse gemeente politiek. Dat gaat gepaard met zoveel enthousiasme en frisse ideeën dat het haast lijkt alsof ze staan te trappelen om de boel echt over te nemen.
Die indrukt wekt althans de Next burgemeester Andrea Moreira Santos. Ik spreek haar in het Haagse café Dudok.“Ik houd van het politieke spel en we leren ook steeds beter hoe je zaken goed aan de orde kunt stellen.”
Toch relativeert ze haar eigen invloed direct omdat veel dingen tijd en geld kosten en ze net als andere politici ook zij te maken heeft met bestaand . “Maar dat is het leuke van dit project, we nemen echt de tijd om naar elkaar toe te groeien en af te tasten wat we aan elkaar hebben, de staatssecretarissen en de burgemeester vinden het geweldig als wij ze meenemen de wijk in.”
Ze maakt zich soms wel kwaad over de bestaande politiek ruimtelijke structuren. Zoals zwerfjongeren die staan ingeschreven in Schiedam maar in feite gebruik maken van de stedelijke ruimte van Rotterdam, die kunnen in Rotterdam niet geholpen worden.
“Dat blijft bizar, Hoek van Holland bijvoorbeeld dat eerder tot de gemeente Haaglanden zou behoren, hoort bij Rotterdam, maar Schiedam dat feitelijk tegen de stad aanligt, heeft zijn eigen gemeente.”
Andrea ziet in dat de meeste problemen bij jongeren hun oorsprong vinden bij opvoeding en onderwijs. Enerzijds vindt ze dat er een versoepeling moet komen van het ontslagrecht.’ Want slecht presterende docenten kunnen nu heel moeilijk ontslagen worden’. Anderzijds ziet ze een probleem bij veel ouders die vaak de instanties aansprakelijk stellen voor het gedrag of de slechte prestaties van hun kinderen.
“Ouders worden steeds kapitalistische en verwender en denken dat ze opvoeding van hun kinderen kunnen afkopen door ervoor te betalen. De mentaliteit is heel erg: De crash moet opvoeden want ik betaal ervoor. Maar zo werkt het niet.”
Ook vind ze dat onderwijs teveel gericht is op het stampen van feitjes.” Er wordt wel geleerd dat veel mensen zijn doodgegaan in de tweede wereld oorlog maar wat is de inhoud daarvan. Wat voor impact heeft dat op de mensen en wat voor impact heeft dat op jou nu?”
In het verlengde daarvan ziet ze in de verwerking van het recente verleden al een vorm van selectief geheugen en gebrek aan contextuele verklaringen waarmee we onszelf alleen maar bang maken. “Bij Pim Fortuyn spreekt niemand nog over de linkse dierenactivist die hem heeft vermoord, maar bij Theo van Gogh wordt
altijd in één adem genoemd de radicale islam genoemd.”
Bovendien geloofd ze dat er in zekere zin een self-fulfilling prophecy achter schuilgaat. Het stigmatiseren van alle Marokkanen heeft vanzelf tot gevolg dat meer Marokkanen zich gaan misdragen. “Ik heb wel eens gedacht: kunnen we niet een positief soort self fullfilling prophecy organiseren. Dat we zeggen: alle mensen zijn aardig voor elkaar, mensen helpen elkaar, mensen dragen bij aan de maatschappij. Waarom zou dat niet werken?”
Ik speur naar een zweem van ironie, maar Santos kijkt mij volkomen serieus aan en ik moet zeggen dat haar enthousiasme en positieve energie een aanstekelijke uitwerking hebben. Met een gerust hart neem ik dan ook afscheid van haar. Als ook de rest van het NEXT college zich met zoveel enthousiasme inzetten voor de verbeteringen van de samenleving dan komt het wel goed met Rotterdam en Nederland.
