Vandaag op stap geweest met enkele Ghanezen uit de Bijlmer.
Hun verblijfsstatus is onduidelijk, maar dat maakt het niet minder gezellig.
Een van hen is vers gearriveerd. Laten
we haar D. noemen. Haar oom heeft zijn boerderij verkocht om dat allemaal mogelijk
te maken (je moet geloof ik 12000 euro op je rekening hebben staan om te bewijzen
dat je voor jezelf kan zorgen). Er bestaat nog steeds een totaal verknipt beeld
van het zogenaamde paradijselijke leven in Nederland. In werkelijkheid is het
hier natuurlijk gewoon koud en vervelend. Bovendien is D. ongeschoold en
spreekt nauwelijks Engels. Daarom is het mij ook een raadsel waarom haar oom al zijn
geld op dit toch onzekere paard heeft gezet. Ik vroeg haar nicht, die er vandaag ook bij was, of zij
garant voor haar stond. Voor zover ik weet kom je dit land niet in zonder dat
iemand garant te staan. Maar de nicht zei dat D. gewoon bij haar op de stoep
stond zonder dat ze er iets van wist. Zo gaat dat; Ghanezen helpen elkaar,
heet het, maar eigenlijk zadelen ze elkaar met problemen op. Als je zo
gelukkig bent om in Nederland te wonen, moet je vroeg of laat dat geluk delen
met je achtergebleven landgenoten. Ze staan bij je op de stoep of je moet het hier verdiende geld terug naar huis sturen.
