Vervelende mannetjes. Dat is wel aan Michel Houellebecq toevertrouwd. Ik lees net zijn roman Onderworpen uit. Ook daarin weer een uiterst vervelend mannetje. De uitgebluste intellectueel die niet instaat is zin aan zijn leven te geven. Zijn tanende academische leven wordt beschreven tegen de achtergrond van een veranderend politiek klimaat. In een nabije toekomst wint in Frankrijk het moslimbroederschap de verkiezingen. Er worden zonder slag of stoot allerlei veranderingen doorgevoerd, maar niet de sharia. De moslim president, Ben Abbes, is een innemende figuur die zich essentie beschouwt als humanist en zich spiegelt aan Keizer augustus. Zijn regering is een succesvolle economische onderneming.
Ik vond het een goed boek, al werd het ook wat vlak en afstandelijk beschreven. Aan de andere kant past dit ook wel weer in dat academische wereldje. Desalniettemin een fijne leeservaring en een interessant perspectief op de toekomst van Europa. In een interview zei Houellebecq dat hij gebruik heeft gemaakt van de mogelijkheid om angst te zaaien. Er is verontwaardigd op zijn schrijven gereageerd. In zekere zin lijkt de waarde van deze roman zich buiten de roman zelf te begeven. Het wakkert politiek debat aan. In die zin is het geëngageerde kunst wat Houellebecq maakt. In een interview zei Houellebecq dat hij gebruik heeft gemaakt van de mogelijkheid om angst te zaaien.
In dat licht blijft het toch opmerkelijk dat zijn boek uitkwam op de dag van de aanslagen op Charlie Hebdo en de Joodse supermarkt en dat er een karikatuur van Houellebecq op de voorpagina van het satirische blad stond.
