Schrijven over mensen betekent dat je afstand moet nemen, bijna het soort afstand dat een arts heeft als hij in het lichaam van een patiënt gaat snijden.
“To an artist, people are, among other things, data. There is a part of you that isn’t necessarily cruel but isn’t especially nice, either — a part that just watches, and listens, and wants to know.”
Misschien is dat wel fascinerend aan goede schrijvers. Ze zijn niet instaat een normaal leven te leiden omdat ze alles voortdurend stuk maken in het echte leven zodat ze in hun kunst een goed artistiek resultaat kunnen bereiken.
