Vandaag met twee vrienden naar The Double van Richard Ayoade geweest. Het is een geslaagde film over een bekende, maar ingewikkelde thematiek; de dubbelganger. Deze film met in de hoofdrol Jesse Eisenberg (van The Social Network) is geïnspireerd op de roman van Dostojewski met dezelfde titel. We bevinden ons in een wereld die je zou kunnen omschrijven als een analoge science fiction. Een jaren vijftig fantasie van de toekomst. Tegelijkertijd is er sprake van een bureaucratie die doet denken aan de Sovjet Unie. Op sommige punten deed het wat dat betreft sterk aan Kafka denken. De hoofdpersoon is verliefd op het meisje van de repro. De film is alleen al de moeite waard omdat Ayoade erin slaagt van een kopieermachine een sensueel object te maken. Er wordt ook maximaal gebruik gemaakt van de bekende Hitchcockiaanse schaduwwerkingen. Alle scenes spelen zich ofwel binnen af, of het is donker op straat.
Terwijl Simon James een verlegen personage is die moeite heeft vrouwen te benaderen, daar is zijn dubbelganger juist wel doortastend in alles. De dubbelganger lijkt sprekend op hem en heeft ook dezelfde naam, maar hij lijkt de enige te zijn die het echt opvalt. Het levert hilarische scenes op.
Toch vonden we het jammer dat het grotendeels in z’n hoofd bleek te zitten. De film deed denken aan Kafka, maar dat zou Kafka nooit doen. De ‘double’ moet wel echt zijn. Daar kom je niet zomaar van af met een zelfmoord. Wij dachten wellicht dat het goed zou zijn als er een explosie van doubles plaatsvond. Iedereen zijn eigen dubbelganger. Toch is het moeilijk om zo'n film tot een goed einde te brengen. Misschien is ook daar Kafka een goede inspiratie bron. Zijn boeken eindigen ook nooit.
