donderdag 12 juni 2014

Bevingsgebied

Vandaag was ik in Noord Groningen in het aardbevingsgebied. Een groep mensen is daar momenteel bezig om weer met een positief gemoed naar de toekomst te kijken en saamhorigheidsgevoel te bewerkstelligen. Een barbecue was daarvoor de eerste aanzet. Maar er komt meer. Het is de bedoeling dat het gebied weer met een positief gevoel over zichzelf gaat nadenken. Dorpen zijn begonnen met projecten om autarkisch te worden en er komt binnen niet al te lange tijd een 'dorpsplein ontmoeting'. Dat deden ze hier niet echt voorheen, maar men leeft hier nu in een bevingsgebied en men heeft behoefte gekregen aan saamhorigheidsgevoel. 
Wat ik daar deed, weet ik niet precies. Ik wilde graag helpen, denk ik. Ik zie mezelf als hulpverlener. Mensen hebben hier wellicht behoefte aan troost. Misschien wordt het niet door iedereen gezien als een gigantische ramp, maar dat is een vergissing. Als je vastgoed een klap krijgt en van waarde verminderd dan is dat in Nederland een behoorlijk rampenscenario. ‘ Het was alsof de aarde brulde als een wild beest,’ zei de gastvrouw. Dat kan ik waarderen. Het landschap zou weer animistisch benaderd moeten worden. Het is dierlijk. Later zijn we nog even gaan kijken naar de wierde van Helwerd. Een prachtige heuvel waar een wonder is gebeurd.
Inderdaad is er wel iets aan de hand daar. Je begrijpt niet waarom iedereen naar Lourdes gaat. Even liggen in het gras van Helwerd is genoeg om er een tijdje tegen te kunnen.