Afgelopen zaterdag schreef ik over een vriend die vrek is. Daar heb ik nu spijt van. Ik was dronken toen ik dat schreef. Bovendien verontschuldigde hij zich vandaag tijdens de lunch over het feit dat hij in de haast vergeten was zijn biertjes te betalen. Hij schoof zelfs een biljet van twintig euro over de tafel! Iemand die een biljet van twintig euro naar je toeschuift is geen vrek. Wel jammer, want daar ging mijn geromantiseerde beeld van hem als vader van drie hongerige kinderen die zuinig aan moet doen om te overleven. Ik kan er niets aan doen, ze hebben me vroeger teveel sprookjes van de gebroeders Grimm voorgelezen. Langzamerhand onderging mijn vriend tijdens de lunch een transformatie. Misschien was dit wel iemand die juist op grote voet leefde, bedacht ik. Soms ging hij gebukt onder gokschulden, maar er waren ook dagen dat het niet op kon, dat er door lakeien wijnvaten naar zijn woning werden gerold en er, in de tuin van zijn rijtjeshuis, een varken aan het spit ging. Het kon maar zo, de meeste mensen houden er een geheim leven op na, is mijn ervaring. Ineens kwam de kok uit de keuken van het Academie gebouw en gaf iedereen een beker aardbijen met slagroom. De transformatie van mijn vriend had nu al zijn effect op de omgeving.
