Vandaag sprak ik met een dame die paarden fokt nabij een dorpje boven Groningen. Ik vroeg haar wat ze ervan vond dat de stadsgrens steeds verder haar kant oprukt. De dame had het emotioneel moeilijk met deze vraag. ‘Ze zien ons als attractie,’ zei ze. ‘Er werden in het begin foto’s van ons gemaakt.’
Alle spanningen die kenmerkend zijn voor de grensstreek, zijn hier aanwezig.
