Gisteren las ik in de Volkskrant krant een aardig
interview met de architecte Tsaiher Cheng. Ze heeft van de gemeente Amsterdam
opdracht gekregen om de ruimtelijke kwaliteit van de wallen te onderzoeken. Een
van haar conclusies is dat de hele smalle steegjes het beste werken en dat daar
het meest verdient wordt. Dit komt omdat het in smalle steegjes makkelijker is contact te leggen volgens de architecte, maar het heeft er volgens mij ook mee te maken dat steegjes doen denken aan een vluchtroute. Je kan er heimelijk inschieten en weer uitschieten. Ondertussen is er van alles gebeurd, maar dat alles blijft verborgen in de duistere steeg. In een stad heb je pleinen nodig, maar ook steegjes om te ontsnappen aan de openbaarheid.
