Ingeburgerd

Groningen: Op weg naar de schaatsbaan reed ik in een punaise. Toen ik mijn band had geplakt, kon ik opnieuw beginnen; ik had een gaatje over het hoofd gezien. Van de schaatsbaan naar het Italiaanse restaurant Da Vinci reed ik tegen het verkeer in op de stoep, anders moest ik omrijden. De stoep bleek een catwalk te zijn met aan het einde een motoragent. Veertig euro boete.
In het restaurant leek mijn geluk ten goede te keren. 'Wilt u wat drinken van het huis?' vroeg de dame achter de tapkast, alsof ze wist dat ik net een bekeuring had gehad. 'Wat aardig,' zei ik en ging ontroerd op het aanbod in. Terwijl ik daar zo zat besloot ik de pizza toch maar aan de bar op te eten. 'Dan moet hij het biertje wel betalen, we trakteren alleen als iemand de pizza meeneemt,' zei de maitre. Misschien beeldde ik het me in, maar door die opmerking kreeg ik het gevoel dat deze Italiaan, ondanks zijn accent, behoorlijk goed ingeburgerd was.