In een oude Groene Amsterdammer las ik een artikel van Kevin Kelly (oprichter van het blad Wired) over de wereldwijde communicatienetwerken die inmiddels net zoveel verbindingen kan maken als ons brein. Er zijn ‘bits’ in het netwerk aangetroffen die niet zijn te traceren naar hun bron. Die bits zijn dus door het systeem zelf gemaakt. Kelly komt tot de conclusie dat het systeem een soort autonomie heeft bereikt. Het deed me onmiddellijk denken aan het mysterieuze Higgsdeeltje waarvan binnenkort het bestaan wellicht wordt aangetoond. Het internet is net als CERN een deeltjesversneller waarin door toedoen van botsingen vreemde deeltjes zijn waar te nemen. Steeds meer menselijke systemen beginnen er zo langzamerhand hun eigen dynamiek op na te houden. Denk aan de wereldeconomie, kunnen we daar echt de bankiers de schuld van geven? Waarschijnlijk niet, daar is het systeem te complex voor. Naar analogie hiervan kunnen we ook stellen dat de waarderingen voor hun verdiensten niet reëel zijn te noemen. Bankiers krijgen een bonus als ze 500 miljard voor hun bank hebben verdiend. Maar dat hebben ze natuurlijk helemaal niet zelf verdiend, ze zijn slechts een actor binnen een systeem dat er jaren over heeft gedaan om zo te groeien. De vraag wat nu natuur is en wat cultuur, wordt steeds lastiger te beoordelen. Maar ik denk dat we het kapitalisme maar eens tot een natuurreservaat moeten gaan bombarderen. Dat wil zeggen: hek eromheen en sterk reguleren en in de gaten houden om het tegen zichzelf te beschermen.
