De neo-liberalen zeggen dat de
crisis niet aan hen te wijten is omdat ze simpelweg niet radicaal genoeg zijn
geweest. Ze willen het graag nog eens proberen. Sommige kankerpatienten zeggen iets vergelijkbaars als ze ondanks het
positief denken (gepromoot door de organisatie pink ribbon) toch weer ziek
worden: ‘Toch te weinig sinasappelsap gedronken.’ Ik herken hierin iets van het manifest van het Surrealisme, geschreven door Andre Breton.
‘We hebben geen voornemen om de zeden van de
mensheid te veranderen, maar we trachten de broosheid van de gedachte aan te
tonen en op welke verschuivende grondvesten we onze bevende huizen gebouwd
hebben.’(andre Breton 1925, citaat uit een samenvatting van het manifest door hemzelf)
We hebben teveel geleend, het systeem van
krediet verlenen is doorgeschoten en zo is de hypotheekcrisis ontstaan. De
krediet verlening bleek een broze gedachte, geen absolute waarheid. Misschien hebben we de ketenen nog niet voldoende bevrijd, zoals de neo-liberalen zeggen, om waarlijk surrealistisch te zijn moeten we geloven dat de crisis in ons hoofd zit en ook louter met positief denken verdreven kan worden of natuurlijk door gewoon meer sinasappelsap te drinken.
