Ik zit pro forma op facebook, ik heb dit deel van de digitale snelweg al wel verkend, maar ik rijd er nog niet echt overheen. Misschien komt dat nog en dan ken ik de weg alvast. Zonder met facebook bezig te zijn lees ik wel het boekje over facebook van Stine Jensen ( een slordig geschreven boekje waarin ze het de hele tijd over 'The Social Connection' heeft terwijl ze de film 'The social network' bedoelt, vreselijk!). Ze onderzoekt het begrip vriendschap, wat zij het delen van intiem kapitaal noemt, en wat er op facebook van gekomen is. Intiem kapitaal, human interest, is interessant zegt ze, maar waar ligt de grens tussen honger naar roddels en een zinvol persoonlijk verhaal? Ik krijg de indruk dat er op facebook wat dat betreft vooral een derde categorie speelt en wel die van de oninteressante roddels. Over twee weken wordt Stine Jensen geinterviewd door Arnon Grunberg. Het zal plaatsvinden in de internationale school voor wijsbegeerte (ISVW). Je kan daar ook logeren en er is veel voor te zeggen om te spreken van een kampeerboerderij voor intellectuelen. Daar wilde ik wel bij zijn, mits ik met Stine Jensen aan tafel mocht zitten. Ik had bedacht dat ik daar meer van leer dan van haar facebookpagina (Ze wil trouwens geen vrienden met we worden, ik heb al een maand geleden een verzoek de deur uit gedaan). Grunberg vond dit toch geen goed idee, een roofdier was wat hem betreft voldoende. Maar hij vergist zich, want die hele tafel zit vol roofdieren. Jensen citeert zelf, op pagina 58 van haar boekje, Thomas Hobbes: de mens is voor de mens een wolf.
