Ik ben in Berlijn. De eerste twee nachten sliep ik in een bed and breakfast, maar dat wordt gerund door twee bejaarden aan wie het digitale tijdperk volledig voorbij gegaan is. Ik ben gevlucht naar een Nederlandse vriend. Hij vertelde dat mijn timing uitstekend was omdat Berlijn zojuist was ontwaakt uit de winterslaap en dat de zon inmiddels  de eeuwige grijze lucht, ook wel de betonvlakte genoemd, had weggevaagd. Ook de financiële bezorgdheid die opdoemde bij mijn infrastructuur bijeenkomst enkele dagen geleden is opgeklaard. Na het raadplegen van mijn email, bleken die ongegrond te zijn. Het gaat dus goed. Gisteren heb ik met een Duitse vriend gegeten op het terras van de Kuchen Kaizer op het oranienplatz. Ik koos voor een Duitse pasta variant, die Kazespatzle wordt genoemd. Het was een zeer aangename avond.