Louis le Roy belde op om me te feliciteren met het stuk dat ik over hem had geschreven
in de Noorderbreedte. ‘Heel goed dat je een referentie naar Gaudi erin hebt zitten, dat is een groot voorbeeld van me. Dat was een grote bouwmeester. Ik ben een kleine bouwmeester.’
Aan het einde van het gesprek zei hij alweer teveel te hebben gezegd, daarmee refereerde hij aan zijn wankele gezondheid. Hij zei dat ik vooral nog eens langs moest komen, we hadden nog veel te bespreken. Ik beloofde dat ik hem zou bellen als ik in de buurt was.
Een aantal dagen later belde hij weer met de opmerking dat het toch echt nodig was om nog een keer langs te komen. ‘Dit is slechts het begin’, zei hij, ‘ik wil dat je nog veel vaker komt, er is namelijk nog een hoop dat je moet weten.’
