Curry

Ik was de enige die om vijf uur nog de Fast Ferry nam om een rondje Maasvlakte te doen. De vleugelboot manoeuvreert tussen de vrachtschepen door. Op de containers staan namen als Hamburg Sud, cosco, UABC, Hupong-Lloyd, Eucon. Goed te lezen wat erop staat, niemand weet wat erin zit. 
De ferry landt op een drijvend ponton. Aan de kade wachten kleinere die op Antwerpen varen. Ze wachten tot ze naar de laadbrug mogen varen, die is drukbezet. de goed Hoop kan bijvoorbeeld pas om elf uur richting Antwerpen. Ook met containers. Een stukje verderop zitten twee Surinaamse stellen van de zon te genieten. Ze hebben hengels uitgegooid en kijken uit op de Yangtze haven waar gigantische containerschepen liggen.

Ik ploeter tegen de wind in en bereik het Coloradoviaduct. Dit is het hart van de Maasvlakte, hier kun je heen om overweldigt te worden door het industrieel complex. Dan weer wordt mijn aandacht getrokken door iets vlak naast mij. De ovale kunststof paaltjes die op de vangrails zijn bevestigt voor God mag weten wat, produceren een vreemd fluitend geluid in de wind. Het is prachtig, maar ik ben de enige die het hoort. Er is hier op zaterdag avond geen hond. Mensen hebben blijkbaar wel wat beters te doen dan op een viaduct naar een fluittoon luisteren. Er is echter meer. verder weg hoor ik het geluid van metaal dat over elkaar heen schuift en een pieptoon komt weer van elders. Dat gebeurd hier allemaal. Rugwind blaast me terug, net op tijd voor de laatste ferry. De Surinamers hebben op een gasstelletje eten klaargemaakt, zie ik. Ik ruik een vleugje curry.