Vandaag was ik bij een fundraiser voor Nicaragua in een kookstudio in Haren. Het was om de zestigste verjaardag van een vriendin te vieren. Iedereen moest een zelfgemaakt kunstwerk inbrengen voor de veiling, zulke veilingen zijn wel grappig, zeker als je met mensen bent die elkaar min of meer kennen. Vorige week was ik bij de wedrennen in Den Haag, maar dit is net zoiets. Je raakt in een roes en je blijft over de ander heen bieden, gewoon omdat je niet wil verliezen. Overigens is het leuk dat dit geld naar een Nicaragua gaat maar dat is niet per se de reden dat je hier gemakkelijker geld uitgeeft dan in een winkel. Het komt eerder door het podium waar je even op staat. Iedereen kijkt naar je. Een vriend van mij heeft 240 euro voor een schilderij neergelegd van een levensgroot geschilderd kind. Ik ben benieuwd hoe hij zich morgen voelt, maar hij kan zich altijd nog troosten met de gedachte dat het geld naar Nicaragua gaat.
