De schrijfster Annelies Verbeke vertelde vandaag in de Volkskrant over haar Afrikaanse vriend. Die heeft kort geleden, nog voor de aanslagen in Parijs, eindelijk een baan kunnen bemachtigen. De man die hem aannam zei: ‘We wilden je eigenlijk niet aannemen vanwege je naam, maar toen dacht ik bij mezelf dat we daar misschien toch eens overheen moeten stappen.’In het betoog van Annelies Verbeke kan dit gelezen worden als een aanklacht tegen racisme en ze zal misschien gelijk hebben dat het een paar dagen na de aanslag niet meer was gelukt om die baan te krijgen. Toch vond ik de uitspraak van deze man opmerkelijk. Het getuigt van een grenzeloos gebrek aan sociale vaardigheden. Hij zegt eigenlijk dat hij van nature een racist is, maar dat hij zichzelf heeft gecorrigeerd.Dat zouden meer mensen moeten doen. Er is racisme, maar misschien gaat het stapje voor stapje vooruit.
