Sociale experimenten leveren interessante verhalen op. Wie kan zich niet de Spartanen herinneren? Ze spraken weinig, maar vochten des te meer. Het woord laconiek schijnt van de Spartanen afkomstig te zijn. Ze werden namelijk ook wel aangeduid als de laconians. Onlangs zag ik The Lobster en u raadt het al; een film over een extreem sociaal experiment. Er is iets aan de hand met de regels omtrent menselijke relaties. Het eerste wat je merkt is de manier van praten. Een complimentje over iemands mooie haar wordt beantwoordt met: ‘I know’. Dat is niet arrogant, het is een constatering van een eigenschap waar ze mee te dealen heeft. De hoofdpersoon die het complimentje geeft zegt eigenlijk: ’Ik heb ook mooi haar en dus zijn we een match.’ Het is verboden om single te zijn en je kan geen relaties baseren op een leugen. Het meisje analyseert het haar van de hoofdpersoon en constateert dat diens haar niet echt dik genoeg is,
Wie per ongeluk single wordt, moet onmiddellijk naar een kuuroord het Hotel geheten en heeft 45 dagen om een partner te vinden. Alleen mensen met bepaalde overeenkomsten kunnen met elkaar samen zijn. Wie niet binnen 45 dagen een geschikte partner vindt veranderd in een dier. De meeste mensen kiezen ervoor om in een hond te veranderen, dat is de reden dat er zoveel honden zijn.
Er is ook nog een soort losgeslagen guerrilla groep van singles die in het bos wonen. Zij zijn op hun beurt weer net zo radicaal als de stedelingen waar je per se samen moet zijn. De singles zetten zware straffen in om flirten of erotisch contact te ontmoedigen. Hun terroristische aanslagen bestaan eruit om huwelijken kapot te maken.
Het conceptuele karakter van de film doet af en toe wat geforceerd aan en soms had ik het gevoel naar een boekverfilming te kijken, wat het niet is. Dat komt een beetje door de emotieloze toon waarop de acteurs spreken. Het is alsof ze een theatertekst opzeggen. De International movie database geeft de film een 7,7 en dat klopt wel ongeveer.
