Ik ben Mysteries van Knut Hamsun aan het lezen. Het exemplaar dat ik hier vond is een pocketuitgave van Picador en valt volledig uit elkaar, maar dat doet niets af aan het leesplezier. Meneer Nagel komt in een fel geel pak aan met een stoomboot, maar stapt niet snel genoeg vanaf boord. Terwijl zijn spullen reeds naar het hotel worden gestuurd vaart hij weer weg en komt pas na een paar dagen aan in het dorp, met een koets over land. Dat is een sterk begin van de roman. Zijn gedrag schippert tussen berekenend en ingegeven door een soort naïviteit. Hij houdt voortdurend allerlei verhandelingen tegen mensen. Hij deelt her en der geld uit, suggereert rijk te zijn, wat niet noodzakelijkerwijs zo is en hij suggereert viool te spelen. HIj verbied mensen te praten over het geld dat ze hebben gekregen. Zo gaat het maar door. Iedereen wordt uit zijn evenwicht gebracht. Het is alsof hij de personficaties is van het toeval. Hij komt langs om te sleutelen aan de zogenaamde lotsbestemming van de dorpelingen. Dit is een bijzonder knap geschreven boek en lijkt erg modern. Toch stamt het reeds uit 1892.
