Ik hoorde dat de hoofdcommissaris van politie in Barcelona zichzelf ontslagen heeft om te voorkomen dat hij publiekelijk gemarteld wordt door de nieuwe burgemeester Ada Colau. Hij was verantwoordelijk voor haar arrestatie twee jaar geleden bij het bezetten van een bank. Ze is hard over de huidige politieke en financiële elite in Spanje. Tijdens een parlementaire enquête over de crisis zei ze over de spreker voor haar - een bankier die als expert was opgeroepen- dat het een crimineel was en dat hij ook zo behandeld diende te worden. Colau ziet de financiële crisis vooral ook als een politieke crisis. Dit zei ze tegen Amy Goodman van Democracy Now over de bestuurlijke klasse:
‘They don’t forgive citizens anything, they make us pay all our debts, they make us pay all our taxes, they make us pay each small traffic ticket, they don’t forgive anything. But the big banks on the other hand, which have lied, defrauded and destroyed thousands of families are forgiven for, for example, breaking the European consumer protection regulations. So, this is unacceptable. The first thing we need is governments that serve their citizens, not the private interests, and that enforce the law. We are talking about something as basic as enforcing the existing law. The first thing we need is to force the financial power to comply with the law and to obey the democratic powers, something that is not happening now.’
Dit moeten we ook in gedachte houden in relatie tot Griekenland. De banken vergeven we alles, maar de mensen pakken we keihard aan. De Europese Unie is nou eenmaal niet alleen een financieel verhaal en dat is toch vaak het enige waar naar verwezen wordt. Ondertussen lijkt er in Zuid Europa een soort revolutie gaande. De mensen zijn daar zo tot het uiterste gedreven dat verandering onvermijdelijk is. Als Europa wil overleven zal het ook moeten veranderen. De scheve verhouding tussen politieke macht en financiële macht is niet alleen een Spaans probleem maar een mondiaal probleem.
