Een expert op het gebied van data invoer die de Vietnamees veel heeft geholpen de afgelopen tijd voor haar promotie wilde afscheid nemen door haar te zoenen. Het resulteerde in een grappige worsteling. Hun beide handen raakte in elkaar verstrengeld alsof ze een dansje gingen maken en terwijl hij naar voren leunde om drie zoenen te geven, leunde zij juist naar achteren. Een cultuur clash, heet dat. Een kleintje, maar toch. Vandaag zei de neuszuchter: “Lekker die pepernoten. Die Japanners vinden het maar niks.”
“Het zijn Chinezen,” antwoordde ik.
“Ik snap niet wat die Japanners mankeert. Pepernoten zijn gewoon lekker.”
“Het zijn geen japanners. Het zijn Chinezen. Althans de een is Chinees, de ander Vietnamees.”
“Ja maar, het is toch gewoon lekker?”
Er viel niet mee te praten.
Elders in het gebouw werd gediscussieerd over het NSB (Nog Sneller Bezopen) feestje van Groningse studenten journalistiek. Het heeft veel ophef veroorzaakt, ook vanwege de button in de vorm van een Jodenster. Een christelijke religieuze jongen vond dat het wel moest kunnen, maar ja dat is natuurlijk verdacht, een niet religieuze jongen (want opgegroeid in Oost Duitsland) keurde het fel af. Jammer, daar had ik ook wel bij willen zijn. Er gebeurd een hoop in dit gebouw. Om maar te zwijgen van alle seksuele spanningen die hier door de gangen stuiteren. Stop mensen bij elkaar in een gebouw en ze gaan reacties en relaties met elkaar aan. Het is net een laboratorium.
