Dat Amerika een derde wereld land was, wisten we natuurlijk al een tijdje – het geld ligt op kleine hoopjes bijeen. Nergens heb ik het zo mooi teruggelezen als in dit verhaal van Andrea Elliot over het elf jarige meisje Dasani vernoemd naar een luxe merk bronwater. Ik kwam op deze link via de website van Arnon Grunberg.
“Dasani guards her feelings closely, dispensing with anger through humor. Beneath it all is a child whose existence is defined by her siblings. Her small scrub-worn hands are always tying shoelaces or doling out peanut butter sandwiches, taking the ends of the loaf for herself. The bond is inescapable. In the presence of her brothers and sisters, Dasani has no peace. Without them, she is incomplete.”
Dasani woont in New York, de stad met de 'minste gelijkheid', volgens Elliot.
“Dasani guards her feelings closely, dispensing with anger through humor. Beneath it all is a child whose existence is defined by her siblings. Her small scrub-worn hands are always tying shoelaces or doling out peanut butter sandwiches, taking the ends of the loaf for herself. The bond is inescapable. In the presence of her brothers and sisters, Dasani has no peace. Without them, she is incomplete.”
Dasani woont in New York, de stad met de 'minste gelijkheid', volgens Elliot.